నా చిన్నతనంలో జరిగిన ఒక సంఘటన. ఒక సహకార బ్యాంకు ఉద్యోగి సొసైటీ సభ్యులకు సంబంధించిన అయిదు వేల రూపాయల సొమ్మును సొంతానికి వాడుకున్నాడు. పది ఇరవై రోజుల్లో తనకు ఎవరో బాకీ ఇవ్వాల్సిన డబ్బు ఇస్తే దాన్ని సర్దేద్దామని భావించాడు. కానీ, అతనికి ఇవ్వాల్సిన వారు ఎన్నాళ్ళకూ ఇవ్వలేదు. అంతలోనే జరిగిన ఆడిట్ లో ఈ విషయం బయటపడింది. ఉద్యోగిని నిలదీశారు అధికారులు. తానె వాడుకున్నానని అంగీకరించి, ఇంటికి వెళ్లి డబ్బు తెస్తానని వెళ్ళాడు. అతనివెంట మరో ఇద్దరు ఉద్యోగులు కూడా వెళ్లారు. ఆ ఉద్యోగి ఇంట్లోకి వెళ్ళాడు. ఎంతసేపటికీ బయటకు రాకపోవడంతో ఉద్యోగులు తలుపులు పగలగొట్టి లోపలికి వెళ్లగా, ఆ ఉద్యోగి గదిలో దూలానికి వేలాడుతూ నిర్జీవుడిగా కనిపించాడు! మంచం మీద ఒక లేఖ పడిఉంది. “పరువు పోవడంతో బంధువులకు ముఖం చూపించలేక చచ్చిపోతున్నాను” అని రాసి ఉంది దానిలో.
అవినీతి వ్యవహారాల్లో పట్టుబడటం అంటే జైలుకు వెళ్లడం కన్నా, చుట్టపక్కాల్లో పరువు పోవడమే మరింత అవమానంగా భావించే రోజులనుంచి అవినీతి చెయ్యడం మా జన్మహక్కు అని భావించే రోజుల్లో ఉన్నాం ప్రస్తుతం. “అవినీతి విశ్వవ్యాప్తంగా ఉన్నది” అన్నారు ఒకప్పుడు శ్రీమతి ఇందిరాగాంధీ. అనగా అవినీతిని నిర్మూలించడం సాధ్యం కాదన్న అభిప్రాయం ఆమె మాటల్లో వ్యక్తం అవుతుంది. అవినీతి అనేది ప్రభుత్వ రంగంలోనే ఉంటుంది. ఉద్యోగులు, అధికారంలో ఉండే రాజకీయ నాయకులు అవినీతికి పాల్పడుతుంటారు. ఉద్యోగుల్లో అవినీతి అనేది ఒకప్పుడు చాలా స్వల్పంగా ఉండేది. వందమందిలో అయిదుగురో, పదిమందో లంచాలకు అలవాటు పడతారు. పోలీస్ శాఖ, రవాణా శాఖ, రెవిన్యూ శాఖ, ఎక్సయిజ్ శాఖ, మునిసిపల్ శాఖ, అవినీతిలో అగ్రతాంబూలం అందుకుంటాయి. ఎందుకంటే నిత్యప్రజాజీవితంలో ఈ శాఖలకు చాలా దగ్గర సంబంధాలు ఉంటాయి. ఫలానా చోట పోస్టింగ్ అంటే పది లక్షల రూపాయల లంచం ఇచ్చి అయినా వెళ్ళడానికి ఉద్యోగులు తహతహలాడుతారు.
బదిలీ కోసం అంత మొత్తం లంచం ఇచ్చేవారు ఆ ప్రాంతంలో చేరాక ఇంకెన్ని లక్షలు సంపాదిస్తారో ఊహించలేము. ఈ శాఖల్లో ఉద్యోగం అంటే అది బంగారుబాతు లాంటిది. నెలకు లక్ష రూపాయలు సంపాదించే ఐటి ఉద్యోగి కన్నా, ఈ శాఖల్లో పనిచేసే బంట్రోతులకు పెళ్లి సంబంధాలు ఎక్కువ వస్తాయి! ప్రయివేట్ రంగంలో పనిచేసే చీఫ్ ఎగ్జిక్యూటివ్ అధికారి ఏదైనా షాపుకు వెళ్తే నలుగురితో పాటే నిలుచోవాలి. తాసిల్దార్ ఆఫీసులో పనిచేసే చిన్న గుమాస్తా వెళ్తే అతనికి ప్రత్యేక గౌరవం లభిస్తుంది. షాపు యజమానితో సహా అందరూ గౌరవంగా పలకరిస్తారు. అదీ ఆ శాఖల్లోని గొప్పదనం.
అవినీతి, లంచగొండితనం అతి పెద్ద నేరాలుగా భావించి ఉరిశిక్షలు విధించే దేశాల్లో కూడా అవినీతి తగ్గడం లేదు. అంటే అర్ధం ఏమిటి? లంచగొండి ఉద్యోగి తాను పట్టుబడతాననని ఎన్నటికీ భావించడు. అధికారంలో ఉన్నవాళ్లు జీవితమంతా తమదే అధికారం అని ఎలా ఫీలవుతారో, ఉద్యోగి కూడా తన అవినీతి ఏదో ఒక నాటికీ బయట పడుతుందేమో అని శంకించడు. ఒకవేళ ఖర్మ కాలి పట్టుబడినా, ఏదోరకంగా బయట పడవచ్చు అనే ధైర్యం ఉంటుంది. ఇక్కడ ఒక జోక్ చెప్పుకోవాలి. లంచం తీసుకుంటూ రెడ్ హ్యాండెడ్ గా ఎసిబి వారికి దొరికి సస్పెండ్ అయిన ఉద్యోగి నెలరోజులు తిరగకుండానే మళ్ళీ ఉద్యోగంలో చేరిపోయాడు. “ఎలా బయటపడ్డావురా” అని స్నేహితులు ఆశ్చర్యంగా అడిగితె, “నా పై అధికారులకు లంచం ఇచ్చి” అని బదులిచ్చాడట! విధి నిర్వహణలో అవినీతికి పాల్పడి మూడు నాలుగుసార్లు సస్పెండ్ అయికూడా మళ్ళీ నిక్షేపంగా ఉద్యోగంలో చేరిన కొందరు ఉద్యోగులు నాకు తెలుసు.
సుమారు పదేళ్లక్రితం వెలుగుబంటి సూర్యనారాయణ అనే ఉద్యోగి ఎసిబి వారికి పట్టుబడినప్పుడు ఆయన అక్రమంగా సంపాదించిన ఆస్తుల విలువ అయిదు వందల కోట్లకు పైమాటే అని పత్రికల్లో వార్తలు వచ్చాయి. నిన్నగాక మొన్న హైదరాబాద్ లో ఒక మహిళా తాసిల్దార్ ఇంట్లో తొంభైమూడు లక్షల నోట్ల కట్టలు దొరికాయి. ఆ విషయం పత్రికల్లో వచ్చాక కూడా మరోచోట మరో తాసిల్దార్ ఆఫీసులో లక్షల రూపాయల లంచం తీసుకుంటూ ఒక అధికారి పట్టుబడ్డాడు. ఇక రవాణాశాఖలో పనిచేసే ఉద్యోగుల మీద ఎసిబి వారు సోదాలు చేసినపుడు కోట్ల రూపాయల ఆస్తులు బయటపడటం అనేకసార్లు చూసాము,. దీన్నిబట్టి మనకు అర్ధం అయ్యేది ఏమిటి? ప్రభుత్వ ఉద్యోగులు ఎంత అవినీతికి పాల్పడినా వారికి ఉద్యోగభద్రత అనేది ఒకటి ఉంటుంది. ప్రభుత్వ ఉద్యోగిని తొలగించడం చాల కష్టం.
ఈ సందర్భంలో స్వర్గీయ పీవీ నరసింహారావు చెప్పిన ఒక మాట గుర్తుకు వస్తుంది. “నేను ఒక మంత్రిని క్షణంలో డిస్మిస్ చెయ్యగలను. కానీ, ఒక ప్రభుత్వ బంట్రోతును తొలగించలేను” అని అక్షరలక్షల విలువ చేసే మాట సెలవిచ్చారు ఆయన! ప్రయివేట్ రంగంలో నెలకు లక్ష రూపాయలు జీతం తీసుకునే అధికారి ఉద్యోగానికి భద్రత ఉండదు. కానీ, ప్రభుత్వ ఆఫీసుల్లో నెలకు పదివేలు జీతం తీసుకునే ఉద్యోగిని ఎవ్వరూ ఏమీ చెయ్యలేరు. ఇదీ మన దేశం చేసుకున్న దౌర్భాగ్యం.
ప్రభుత్వరంగంలో పనివేళలు తక్కువ. ఉదయం పదిన్నర నుంచి సాయంత్రం అయిదు గంటలకు ఆఫీసులు పని చేస్తాయి. మధ్యలో మళ్ళీ అరగంట భోజన విరామం. ఆ పనివేళలైనా ఉద్యోగులు పాటిస్తారా అంటే అదీ లేదు. తీరిగ్గా పదకొండున్నరకు వస్తారు. మళ్ళీ టీ బ్రేక్ అంటూ అరగంట, భోజనం గంట, మూడు కాగానే మళ్ళీ స్నాక్స్ అంటూ మరో అరగంట వృధా చేస్తారు. మొన్నామధ్య నేనొక ప్రభుత్వ ఆఫీసుకు వెళ్లాను. పదిన్నరకు రావలసిన, నాకు కావలసిన గుమాస్తా పన్నెండు గంటలకు వచ్చాడు. అయినాసరే, అలాంటి వారిమీద చర్యలు తీసుకునే ధైర్యం ఎవరికీ ఉండదు. ఇక ప్రతి చిన్న పనికీ లంచాలు ఇవ్వాల్సిందే. వీటిలో ఎవరి స్థాయికి తగ్గ లంచం వారికి ఉంటుంది.
ప్రయివేట్ రంగం లో కన్నా అధిక వేతనాలు, అధిక సౌకర్యాలు, ఉద్యోగభద్రత ఉన్నప్పటికీ, వారు చెయ్యాల్సిన పనికి కూడా లంచాలు ఎందుకు ఇవ్వాలి? “లంచం తీసుకోవడం ఎంత నేరమో, ఇవ్వడం కూడా అంతే నేరం” అంటుంది మన చట్టం. లంచం ఇవ్వాలని ఎవరికైనా ఉంటుందా? గతిలేని పరిస్థితుల్లోనే ఎవరైనా లంచం ఇచ్చి పనిచేయించుకుంటారు అనే జ్ఞానం మన పాలకులకు ఉండదు. సుమారు పదిహేనేళ్ల డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ రెన్యువల్ కోసం నేను ఆర్టీఏ ఆఫీసుకు వెళ్లాను. లంచం ఇవ్వకూడదు అనేది నా గట్టి అభిప్రాయం. అన్ని పత్రాలు సమర్పించినప్పటికీ, వారం రోజులపాటు తిప్పారు తప్ప నా లైసెన్స్ ఇవ్వలేదు. సెలవులు వృధా. దాంతో విసుగెత్తి అక్కడున్న బ్రోకర్ ను ఆశ్రయించాను. అతను నాలుగు వందలు తీసుకుని సాయంత్రానికి లైసెన్స్ కార్డు నా చేతిలో పెట్టాడు.
ఆ పనేదో మొదటిరోజే చేసి ఉంటె, నాకు నాలుగురోజుల సెలవులు వృధా అయ్యేవి కాదు కదా అని ఎంతో బాధపడ్డాను. లంచం ఇస్తేనే కానీ, పని చేయించుకోలేని దుస్థితిలో ఉన్నందుకు మనం సిగ్గు పడాలి.
లంచగొండితనాన్ని అరికట్టే మార్గమే లేదా అనే చర్చ దశాబ్దాల నుంచీ నడుస్తున్నది. పాలకుల్లో నిజాయితీ ఉన్నప్పుడు అవినీతిని అరికట్టడం సాధ్యమే. పాలకుల్లో నిజాయితీ ఎక్కడుంది? రాజకీయాలు మొత్తం అవినీతిమయమై పోయాయి. ఉద్యోగులు తీసుకునే లంచాల్లో ఉన్నతస్థాయి అధికారులు, నాయకులకు కూడా వాటాలు ఉంటాయనేది బహిరంగ రహస్యం. అధికారంలోకి వచ్చిన ప్రతివారూ ” అవినీతిపరుల తోలు వలుస్తాం, అవినీతిని నిర్మూలిస్తాం” అని బీరాలు పలికేవారే. కానీ, గత డెబ్బై ఏళ్లలో ఆ హామీని నిలబెట్టుకున్నవారు కనిపించలేదు. మరో నూరేళ్లు గడిచినా ఇదే పరిస్థితి కొనసాగుతుంది.
నిజంగా అవినీతిని నిర్మూలించాలనే చిత్తశుద్ధి ప్రభుత్వాలకు ఉంటె కొన్ని కఠినచర్యలు తీసుకోవడం ద్వారా అవినీతిని నియంత్రించవచ్చు. లంచం తీసుకుంటూ పట్టుబడిన ఉద్యోగుల ఇళ్లకు కరెంట్, నీటి సదుపాయాన్ని శాశ్వతంగా కట్ చెయ్యండి. వారి పిల్లలు భారతదేశంలో ఎక్కడా చదువుకోవడానికి వీలు లేకుండా నిషేధం విధించండి. ఆ ఉద్యోగుల్ని అర్ధనగ్నంగా ఓపెన్ టాప్ జీపులో నిలబెట్టి మెడలో “నేను లంచంగొండిని” అనే ప్లకార్డు వేలాడదీసి వారు నివసించే వీధుల్లో రోజంతా ఊరేగించండి. వారి ఆధార్ కార్డులు, రేషన్ కార్డులు బ్లాక్ చెయ్యండి. వారు ఎక్కడా ఇల్లు కట్టుకోవడానికి అనుమతులు ఇవ్వకుండా ఆదేశాలు జారీ చెయ్యండి. దెబ్బకు అవినీతిభూతం పారిపోతుంది. ఆ చర్యలు తీసుకునే దమ్ము ప్రభుత్వాలకు ఉన్నదా?
ఇలపావులూరి మురళీ మోహన రావు
సీనియర్ రాజకీయ విశ్లేషకులు
The post అవినీతిని నిర్మూలించడం సాధ్యమా? appeared first on Tollywood Superstar.
from Tollywood Superstar https://ift.tt/2LB4ddU
via IFTTT
No comments:
Post a Comment